Tijd en aandacht

Zorgambulance

Tijd en aandacht

De zorgambulance is relatief jong; we introduceerden deze vorm van zorgverlening in 2010. Verpleegkundige en zorgambulancebegeleider Barbara Ilmer was er vanaf de eerste rit bij. ‘Ik werkte destijds als verpleegkundige in het MCL; vanuit een oproeppoule vooral op de afdeling interne geneeskunde. Vanuit die oproeppoule ben ik begonnen op de zorgambulance.

Band
De zorgambulance is er voor patiënten die liggend vervoer nodig hebben, maar die geen complexe zorg nodig hebben. We brengen mensen bijvoorbeeld vanuit het ziekenhuis naar een hospice. Of we brengen patiënten voor chemotherapie of bestraling naar het ziekenhuis. Soms zien we mensen één keer, maar mensen die meerdere keren per week voor nierdialyse naar het ziekenhuis moeten, zien we soms vaker achter elkaar. Dan bouw je echt een band met iemand op.

‘Het persoonlijke contact met patiënten maakt het werken op de zorgambulance voor mij zo waardevol.’

Barbara Ilmer, zorgambulancebegeleider

In het begin reden we met drie zorgambulances, inmiddels zijn dat er vier. En waar we toen alleen dagdiensten draaiden, zijn daar nu ook de avonden en weekenden bijgekomen. Op deze manier blijven er meer spoedambulances beschikbaar voor de acute hulpverlening.

Niet zomaar een ambulancerit
Die tijd en aandacht vind ik het mooist aan mijn werk op de zorgambulance. De tijd die we voor de patiënt hebben, zorgt ervoor dat er persoonlijk contact is en er vaak bijzondere gesprekken ontstaan. Als je een patiënt van het ziekenhuis naar zijn huis brengt zodat hij daar in zijn eigen omgeving kan sterven, dan is dat niet zomaar een ambulancerit. Het is de laatste rit die iemand maakt. Ook rijden we regelmatig naar een plek toe, die voor een patiënt belangrijk is. Mensen die van het ziekenhuis naar een hospice gaan, willen soms nog langs hun woonhuis rijden of naar de plek waar ze zijn opgegroeid. Het is heel fijn dat we dat dan voor diegene kunnen doen.’