Griet Miedema - Kijlstra

Herinneringen aan 90 jaar familiebedrijf Kijlstra

Griet Miedema – Kijlstra, de zus van Gerben Kijlstra, bewaart goede herinneringen aan haar jeugd. Ze groeide op met het bedrijf en deelt graag haar herinneringen met ons: “In 1942 ben ik als tweede dochter, 6 jaar na onze Anneke, geboren. Ik heb een mooie jeugd gehad. We hadden ruimte om te spelen. Toen ik 5 jaar was, werd mijn broertje Gerben geboren.

Het hout voor de lijkkisten
Ik had veel vrienden. Achter het kantoor, de werkplaatsen en de andere gebouwen, hadden wij een houtzagerij. Libbe Boonstra zaagde hier de bomen voor de lijkkisten. De bomen werden door mijn vader in het bos uitgezocht. Dit deed hij samen met de boswachter. Ik mocht ook wel eens met hem mee. Nadat de bomen waren gekapt, werden ze in de vijver gelegd, achter Rustoord op de Langewijk. Daarna werden ze op een treinwagonnetje gelegd – waar we trouwens ook veel op gespeeld hebben -en gingen de bomen door de zaagmachine. Het hout moest daarna drogen. Dit gebeurde op de zolder met latjes ertussen. Als het hout droog was, werd het gebruikt voor het maken van kisten. Toen ik ouder was moest ik er wel kussentjes voor naaien en de toonkamer schoonmaken.

Streken
Fedde de Boer en Rense van Manen hebben het langst in de werkplaats gewerkt. Later reed Rense ook wel mee op de taxi. Onze pake Gerben kwam ook regelmatig langs om gezellig in de werkplaats te knutselen. Hij had ook een groentetuintje en had eens wortels in de fietstas. Toen hij die er thuis uithaalde, had hij alleen het lof in de handen. De mannen hadden de wortels eraf gehaald. Ja, er werden veel streken uitgehaald. Ook met Douwe. Ik had verkering met Douwe Miedema. Hij kwam eens op de fiets van zijn zus. Toen hij weer wilde vertrekken, wilde het achterste wiel met geen mogelijkheid vooruit. Hij naar fietsmaker Numan. Wat bleek; de mannen uit de werkplaats hadden de band eerst leeg laten lopen en toen een stuk hout tussen het wiel en het spatbord gestopt. Daarna hadden ze de band weer opgepompt.

Thuis helpen
Toen ik van de middelbare school kwam, moest ik thuis helpen. Mijn zus Anneke mocht in de verpleging. Het personeel kwam bij ons thuis in de woonkamer koffie- en theedrinken. Verder maakte ik auto’s voor begrafenissen of trouwerijen schoon, ging ik naar huisartsen met vervoersbriefjes en ‘s avonds en onder het eten nam ik de telefoon aan. Er was één huisarts die prevelde zo vlug, als hij belde riep ik mijn vader, want ik wilde geen fouten maken. Mijn vader sliep altijd met de telefoon naast zich. Als hij een paar nachten achter elkaar telefoon kreeg, wat ook voor mijn moeder heel vervelend was, sliepen zij in een andere kamer en paste ik op.

Familiebedrijf
Op de zondag gingen mijn ouders ‘s morgens naar de kerk en moest ik oppassen. Later kwam de mogelijkheid om de telefoon over te zetten naar iemand van het personeel. Er gebeurden toen niet zo veel ongelukken, omdat er niet zo veel verkeer was. Met de jaren werd het steeds drukker. We hadden toen nog geen mobilofoon of portofoon. Een enkele keer ging ik als bijrijder mee op de ambulance. Dat is nu niet meer voor te stellen, met wat ze hier nu allemaal voor moeten leren. Kijlstra was en is een echt een familiebedrijf. Oom Jurjen van Bruggen kwam helpen, maar ook buurman Tuinstra. En later ook zijn schoonzoon Tines ook twee van mijn zwagers; Johannes Miedema in de werkplaats en Nanne Miedema op kantoor. De zoon van Nanne, Sietse Johan, werkt nog steeds op het kantoor.

Een jaar voor ons trouwen mocht ik in een bejaardenhuis in Groningen als receptioniste werken. Na ons trouwen heb ik nog een zaterdag met onze drie kinderen in het kantoor opgepast. Ze hadden toen een personeelsuitje en gingen zeevissen. Ook mijn Douwe ging wel eens mee met de ambulance.

In de oorlog
In de oorlog was mijn vader met auto’s even ondergedoken bij oom en tante Geerligs op de Heidehuizen in Olterterp. De auto’s werden verstopt onder het hooi. Ik heb gehoord dat de Duitsers wel met hooivorken in het hooi hebben gestoken, maar gelukkig de auto’s niet hebben gevonden.

En wat ik als laatste nog wil zeggen: ‘Ik ben heel trots op mijn familie! ‘

Griet Miedema – Kijlstra, Ureterp